battlehelm.com review by Anders Ekdahl:
"I don’t think that there is such a thing as funeral stoner but had there been such a genre then this lot would have won the price. This is heavy and slow in a way that make a tortoise look quick. I am a huge doom fan and I find funeral doom to be highly entertaining but this is a whole different cup of java. But if you are up for a different ride then by all means do join this. If you are anything like me you won’t be disappointed. There is much to discover on this disc. SOOM makes me think of New Orleans sludge like EyehateGod and Crowbar. The really swampy kind of metal."
battlehelm.com/reviews/soom-%d0%bd%d1%96%d1%87-%d0%bd%d0%b0-%d0%bf%d0%be%d0%bb%d0%be%d0%bd%d0%b8%d0%bd%d1%96-2/

+Anders made interview with Soom:
"It is very easy to make the unknown seem exotic but even in the Ukraine they put their pants on one leg at a time. Check out SOOM. Anders Ekdahl ©2017

How important is the band’s name in giving out the right kind of vibe?
-Band was called Soom because we thought that we’d play right kind of funeral/drony psychedelic with dirgy sludge and some sorrowful Ukrainian folk elements. So it was born – SOOM (from Ukrainian “сум” what mean “sorrow/grief/mourning”).
Now we’re still playing all of that but mixing it with noise rock, industrial, neurofunk and different brainfucking moments. So now we could say that it means grief of stoned dudes, who came to our show for slow headbanging and good vibes but having troubles with mindfucks and badtrips.

What was it that made you want to do the band?
-It was a first strong riff of my life – Smoke on the Water. When I was 10 I heard it and accepted the destiny of strong riff-player. After different experiments with styles from ska-punk to hobo-sludge-stoner and drugs I’ve stopped my choice on the right way of freak-out doom metal and began to preach this madness.

What is your definition of the music you play?
-Surrealistic chronicle of the true life of unusual Ukrainian junkies.

How do you arrange the tracks? Is there a method to how you arrange the songs on a record?
-Right-in-face! We’re recording it alive with all the bugs and junk to keep the moment of creation. All mystical sounds or freakiness is our psychedelized voices or sounds of something (steel kettle lid for example).

Where do you find your inspiration to create?
-Outside the window.

How important is the graphic side of the band? How much thought goes into art work etc.?
-We have had bad experience with the designers. They don’t understand us, we don’t understand them. If the artwork could be painted from our brains, it would be like art-split of Dali and Pink Floyd, greatness like that. But nowadays designers are the guys who feel the music but not the right vibe. Or we, musicians, don’t understand the vision they have.
One vision is an art-split. Different visions mean shit under the shoes.
Our next release’s cover will be art-split, because the guys who’ll make it feel our Ukrainian vibe in thousand miles in Russia, Blyadina crew, Ufa, and one of them made the SOOM’s t-shirts’ design.
But now only the tape-version of “Ніч на полонині” (“Night on the Meadow”) is the art-split. I don’t like so much another design of it. It’s cool too but not confirming the strength of the album, it’s too hipster.
Great thanks to the Robustfellow – they were this nail which helped us to sale 52 discs with hipster design and strong inside in great wooden boxes. This part of design and creativity is more important in our situation than pictures.

Do you find that there is a greater freedom in working with digital than working with physical?
-Digital is for free, Physical is for fetish. No freedom, only love to the music.

Are there any limitations to digital? Can you do everything you like?
-Digital is the cheapest way. It’s free and cool and offers a lot of possibilities. All of our stuff is digital recordings and digital mixing. Maybe if we had a lot of money we could do more for tape-releases, but I think that it’s time of future, and the future is digital.

Is there a scene to speak of for a band like yours? Where do you fit in?
-Scene to speak is everywhere, in all little towns and great cities. People make it. If people want to hear, they will listen to it even in a village. We are not feeling like a part of the Ukrainian scene, we’re cosmopolites and we fit in everywhere, where people need the fresh and heavy feelings.

What does the future hold?
-A new album about old themes with new sound and brainfucks. Maybe if the future is benevolent, we will speak loudly somewhere in Eastern Europe, both Americas, Africa and Asia, because we need to say and hear the feedback, if you know what I mean."
battlehelm.com/interviews/soom/




German rockblogbluesspot.com review:
"Auf „Night on Meadow“ kommt Soom experimentell und dunkel. Das Album wird sphärisch eingeleitet, als würden durch die Bewegung aus verzerrender Schwerkraft Töne entstehen. Ab dem zweiten geht es heftiger zur Sache. Düstere dystopische Klanglandschaften ziehen vorbei. So werden diese im gleichen Atemzug hörbar zu einem Fluss der Inspiration.

Zuweilen wirkt ihre Musik fragil, ist aber immer organisch gewebt, autonom und authentisch. Ein verstörendes Gesamtkunstwerk mit beklemmender Grundstimmung. Die drei Musiker spielen mit der Ablösung sowie Annäherung an tradierte, definierte Rahmen und verformte Strukturen."
rockblogbluesspot.com/2016/05/18/no-name-records-into-the-void/




Dutch darkentries.be review by Henk Vereecken:
"8.5/10

Soms bereiken er ons bij Dark Entries iets oudere releases zoals in dit pakketje uit Rusland van het Addicted label uit Moskou. In het pakketje vonden we materiaal van twee Russische bands (Disen Gage en Ил – spreek uit Il, betekent zoiets als 'slib') en ook van twee Oekraïense band: Mother Witch & Dead Water Ghosts ‎(reeds besproken hier) en Soom. De labelbaas meldde ons dat hij erg blij is om het feit dat politieke strubbelingen de relatie van het Russische label met zijn Oekraïense bands niet konden verstoren. Van Soom kregen we een splitalbum met de band Ил daterend uit 2013 plus dit album “Ніч на полонині / Night On The Meadow” uit 2015. Naast Ил werkten Soom al samen met bands als Pressor en Diazepam en “Ніч на полонині / Night On The Meadow” is hun debuutalbum (10 tracks, 55 minuten speelduur).

Soom is de transcriptie van het Oekraïense 'сум' wat zoiets betekent als verdriet of rouw. Ze zijn een driekoppige band opgericht in 2013 en ze komen uit Charkov, de tweede grootste stad van Oekraïne.

Soom spelen een soort extreem trage, logge en slepende lo-fi funeral doom. Soms wordt het zo extreem traag dat het al meer op drone begint te lijken of zelfs op een industriële soundscape. Hun funeral doom mixen ze bovendien met ultraheavy psychedelica (psychmetal noemen ze hun muziek op hun facebook pagina) en met invloeden van folk (ook in de zanglijnen) zodat ze me af en toe doen denken aan een funeral doomversie van Bathory. Soom maken gebruik van waarlijk monsterlijke riffs, die bij momenten tevens zo verschrikkelijk vettig en smerig zijn dat het serieus op sludge begint te lijken.

Op hun bandcamp pagina staat een korte treffende omschrijving die ik jullie niet wil onthouden: 'donkere surrealistische 'low noise' over alles en niets, sterk beïnvloed door Karpatisch Oekraïense sferen, bad trips en andere vreemde dingen'. Ze geven ons ook nog een gouden raad mee: 'Smoke music, Listen weed'.

Openingstrack “Невидима Сокира” |('de onzichtbare bijl') is meer een drone track, eindigend met kinderrijmpjes en kindergezang (!) en een stukje mysterieus folky fluitspel, abrupt afgebroken door een grunt en een monsterlijke riff, het begin van het tweede nummer “Дід” ('grootvader'). Er zitten dus grunts in de zang maar het merendeel van de vocals is clean (met enorm veel echo wel), denk aan een zangstijl die het midden houdt tussen Black Sabbath en wat je kan verwachten van de zanger van een viking metal band inclusief folky zanglijnen.

In het booklet bij de cd staan alle lyrics afgedrukt eentalig in het Oekraïens (cyrillisch). Spijtig want ik ben echt wel curieus naar wat ze zingen en een Engelse vertaling van de lyrics had echt een meerwaarde geboden. De songtitels zijn mysterieus, intrigerend en trippy genoeg om me nieuwsgierig te maken naar hun inhoud. Volgens wat ze aangeven op hun bandcamp page zijn Soom geïnteresseerd in Oekraïens mysticisme en zijn ze beïnvloed door surrealistisch hedonistische mystiek (wat we ons daar ook bij mogen voorstellen).

Wat ik deed om toch een idee te krijgen van de inhoud van de songteksten was de cyrillisch Oekraïense lrics van mijn drie favoriete folky funeral stoner tracks kopieren op de bandcamp page van Soom en plakken in google translate. Dat leverde ronduit hilarische resultaten op. De song “Дід” ('grootvader') begon aldus met 'Hé, molfari / Laten we zingen! / Over de plant / In het bergdal' en het eindigt met 'Feestdag van de plant, gerookte kat / Gehuwde kleindochter salade'. Met tussendoor nog ergens 'Ik zal naar het paradijs klimmen, naar mijn droom'.

“Дивний сон за 419 років до пробудження” ('vreemde droom 419 jaar voor het ontwaken') leverde de volgende vertaling op: 'Vanavond ochtend / Grijp door de pot / Nou ja, 's nachts / Spannende dromen'.

Mijn derde favoriet tenslotte, “Камінь” ('de steen'), leverde in google translate de vertaling: 'Zand verspilde schoenen / Terug is niet terug / Iemand ziet een eeuwige reis / En ik slik de paddestoel'. Ja over trippy, psychedelisch en surrealistisch gesproken maar het kan natuurlijk ook gewoon aan google translate liggen. :) In elk geval is het wel duidelijk waar de lyrics in de eerste plaats over gaan. Een van de songtitels is trouwens “Свято Росилини” ('Celebratie van de Plant').

Het was een zeer interessante kennismaking met Soom en een enorme aanrader voor de fans van funeral stonerdoom (als het genre nog niet bestond hebben Soom het uitgevonden) en laat je vooral niet afschrikken door het Oekraïens."
www.darkentries.be/nl/recensies/soom-1053-1110-1095-1085-1072-1087-1086-1083-1086-1085-1080-1085-1110-night-on-the-meadow/




Russian vk.com/e_music (E:\music\) premiere:
"Долгожданный дебют от Харьковских отцов психоделического лоу-фай дума и бандерсладжа. В новой группе сделан заметный упор в сторону народной украинской мелодики + голос Ковы возмужал (живьём кстати это тоже прекрасно было в Мск - ребята взорвали танцпол).

Кова и Томра - творческий тандем, который вы, возможно, уже слышали в таких группах, как Smoke Grass From Jewish Ass, SRAM и Fumantia Mauris. По сути своей это разные инкарнации этого тандема. Ребята валят стонер рок уже лет 5, и вот мы дождались полноценного альбома. До этого были синглы, ЕП, пара сплитов на CD и просто вываленные в сеть треки, в целом материала хватило бы на пару компактов - есть идея сделать архивную компиляцию всего этого добра, кстати.

Я попросил Кову в свойственном ему фирменном духе написать мессадж слушателю и описать свою музыку. Это точно будет лучше моих слов (внизу, как всегда, вагон ссылок для бога ссылок, кредитсы, физ носитель, биография и тд).

Кова "Семя пробило песок!"

Трембитарей услышала Вселенная, глаза мольфара покраснели, цвет шавлии достиг облаков, а красное небо над черными горами его приветствует. Кот бабы Параски не скажет плохого о Деде, внук чрез банку хапанет, Электрический Мольфар рыганет на камень, а на полонине грустно зазвучит трембита: по слобожанам панихида. Так в добрый путь!

Невидима сокира.
Вечереет. Ночь идет на полонину, Иванко и Маричка около леса слышат, как вдалеке рубит Невидимая Секира - мрачный дух леса. В страхе они бегут в село, спасаясь от неизбежного.

Дід.
Из леса доносятся песни мольфаров про чары растения. Тем временем, в селе Дед-молфар и Внук курят сальвию, от чего Внук бросается с котом в танец страха и ненависти аркан, а Дед тешится и кусает сало.

Свято рослини.
Дед с Внуком накурили кота бабы Параски, а односельчане увидели странный дым, прибежали к дому Деда с вилами, но тоже стали танцевать, увидев, как пляшет внук и какими психоделическими потоками наслаждается кот.

Дивний сон за 419 років до пробудження.
Внук сублимирует, зная, какие приключения ждут его братьев, ушедших восвояси в никуда и ни во что.

Пісок.
Начало сказанья о внуке, падшем в пустыне Херсонщины, выпившем слишком много, дабы пройти сей путь.

Камінь.
Внук вываливается из шинка посреди пустыни, идет навстречу судьбе, но встречает только кости и кактусы. Не желая это терпеть, он проглатывает гриб и очищается от скверны при помощи камня, отправляясь в бесконечное путешествие.

Слобожани.
Когда внук выходил из шинка, в другую сторону пошли слобожане, и дошли до леса карпатского, который чар полон.

Електричний Мольфар.
Слобожан свел с ума лес, а Дед-мольфар помог им выбраться, но было слишком поздно - по слобожанам гудели трембиты, вечность звала их.

Остання подорож.
Из леса слобожане отправились на небо, а рядом с ними был последний внук, который в Чистилище попал, где было пусто настолько, что только семена Деда могли спасти его от жажды.

Панахида.
Утратив разум, внук посеял семена, танцевал с душами предков, сгорал в холодах, пел пьяно и встречал Бога.

Все ждали. Все знали, что ожидает каждого из нас.
Дождались."
vk.com/wall-23995866_83224





writingaboutmusic.blogspot.com review by Scott Heller:
"Soom was founded in Kharkiv at the end of 2013 and has released quite a lot of music. I reviewed their 2018 album in the last overview. This is an older album from 2014. It features 10 tracks. The opening is a 6 min disturbing soundscape that sets the feeling for the record, then the heavy sludgey doom begins. At 4:40, a new vocal appears that is layered with the darker more evil one. Track 3 is really trippy with some effected vocals, and dark noise in the background that then leads into the next heavy experience. Track 5 is another spoken word with dark threads of dissonant sound before the clean guitar starts the next track. Wow.. the silence, only for a minute and then a very flangy effected track starts to crawl out of the gutter. Later a really cool guitar solo is played. This is probably my favorite track as I really like the psychedelic vocals as well. One more intro track and the last final doom number. Slow and more classic. Some great stuff by this band."
writingaboutmusic.blogspot.com/2019/10/addicted-no-name-label-russia-overview-2.html




German www.musikreviews.de review by Dominik Maier:
"Tendenziell eher Grabesluft schnüffelnd als Naturkräuter konsumierend doomen sich SOOM durch ihr Debüt-Album.
„Nacht auf der Polonin: Unsichtbare Sokira“ hat einen ordentlich krachenden Sound, der in seinen besten Momenten an ähnlich verschrobene Kollegen wie TERRA TENEBROSA erinnert, was aber mehr an der Atmosphäre als an musikalischen Überschneidungen liegt. Über der Musik scheint ein Nebelschleier zu liegen, dick und zäh bedeckt er das Brachland, das die Ukrainer hier vertonen.

Damit lässt sich „Nacht auf der Polonin: Unsichtbare Sokira“ auch als eine Art Reiseführer verstehen, der einem aber die eher unangenehmen, zerklüfteten und zugigen Gegenden auf der zu bewandernden Route zeigt. Diese Route führt an Orte, an denen diejenigen, die es sehen wollen, sich zwischen meterhohen Felsmassiven und steil in den Abgrund stürzenden Abhängen wiederfinden. Die Luft ist zugig. Manchmal wollen stürmische Böen den wackelig dahinstolpernden Wanderer von den Füßen reißen, in der Hoffnung, ihn abstürzen zu sehen.

Und doch übt gerade diese feindselige, unwirtliche Stimmung ihren ganz speziellen Reiz aus.
Zwischen Neugier und Angst tänzelnd, gibt sich der wandernde Geist seinem Weg ins Unbekannte hin, wohlwissend, dass es gefährlich sein kann, weiter zu gehen. Aber gerade deshalb will er immer weiter, will immer mehr. Vom Adrenalinrausch benebelt.

Am Ende wandert er einem ungewissen Schicksal entgegen.
Wird er von seinem Drang hin zu Unbekanntem letztendlich erdrückt?
Verliert er den Kampf gegen einen übermächtig scheinenden Kontrahenten?
Oder kann er sich, wider seiner Natur, in der unwirtlichen, ja feindseligen Umgebung, die ihn zu verschlingen droht, behaupten?

FAZIT: Auch wenn ich hier kaum bis gar nix über die Musik geschrieben habe, beschreibt das skizzierte Bild den Eindruck den SOOM mit „Nacht auf der Polonin: Unsichtbare Sokira“ hinterlassen. Dieses Album kann sowohl rettender Freund als auch schlimmster Feind sein und zieht vor allem durch seine Atmosphäre in den Bann."
www.musikreviews.de/reviews/2021/Soom/--/